- Przesadna ambicja i stawianie zbyt wysokich wymagań, ciągła krytyka efektów pracy dziecka.
- Nadmierna kontrola i wyręczanie, które nie pozwalają na samodzielność i rozwijanie odpowiedzialności.
- Lekceważenie obowiązków szkolnych dziecka i niedostrzeganie jego sukcesów.
- Bezustanne przypominanie i popędzanie, które rodzą bierny opór.
- Karanie za niepowodzenia szkolne, co jest błędem fatalnym w skutkach i niedopuszczalnym, a rodzi obawę przed niepowodzeniem; strach przed karą może być przyczyną stanów lękowych i powoduje dodatkowe trudności w koncentracji uwagi.
- Płacenie dziecku za dobre stopnie i przekupywanie, żeby chętniej odrabiało lekcje, co wyrabia merkantylny stosunek do nauki jako takiej i wszelkiego wysiłku.
- Przypominanie o konieczności odrabiania lekcji tonem rozkazującym i w stanie poirytowania ( często nie zdajemy sobie nawet sprawy, że gdy dziecko zaczyna nas denerwować lub zawadzać, odsyłamy je do odrabiania lekcji ).
- Stosowanie dodatkowej nauki jako kary (np. przepisywania lub czytania), gdy dziecko dostanie zły stopień lub coś przeskrobie; to powoduje, że nauka kojarzy się z karą i przykrością.
- Deprecjonowanie znaczenia w życiu dorosłym wykształcenia i wiedzy.
