Do szkoły chodzi obecnie wiele dzieci, które nie są w stanie realizować swoich rzeczywistych talentów i umiejętności. Rodzice, którzy wiedzą, że ich dziecko za mało osiąga, są często tym rozczarowani i zaczynają robić mu wrzuty oraz porównywać je z innymi.

Sukces w szkole mógłby być łatwy do osiągnięcia, gdyby wszyscy sumiennie wypełniali swoje obowiązki i naprawdę starali się dawać z siebie jak najwięcej. Rodzice mogliby wtedy pełnić rolę trenerów, a dzieci doświadczyłyby, co oznacza przykładanie się do nauki oraz przekonałyby się, że może ona sprawiać wiele przyjemności.

Decydująca i kluczową rolę w staraniach o odniesienie sukcesu w szkole pełnią – oprócz szkoły – również rodzice. Mogą oni przyczynić się do sukcesów dzieci w nauce, jeśli tylko będą właściwie przestrzegali w tym swoją rolę i nie będą unikali odpowiedzialności, jaka na nich spoczywa.

Pierwsze dwa lata nauki dziecka w szkole nie są traktowane zwykle przez rodziców zbyt poważnie. Zadania domowe postrzegane są jak zbyt mało zobowiązujące. Świadectwa w początkowych klasach są tylko słowną ocenę, z której każdy może wyczytać to, co chce. Kiedy jednak zaczynają się pierwsze prawdziwe stopnie, często kończy się zabawa. Niektórzy rodzice stwierdzają, że ich dziecko nie potrafi tak dużo, jak do tej pory zakładali. To rozczarowanie pojawia się zawsze wtedy, gdy oczekiwania i rzeczywistość nie pasują do siebie. W czwartej klasie sytuacja się zaostrza i rodzice zaczynają się denerwować. Organizowane są korepetycje, odrabianie lekcji jest surowo kontrolowane.

Dziecko osiąga sukcesy w szkole jeśli:

  • doświadcza tego, że robi postępy w nauce,
  • jest gotowe włożyć w nie wysiłek,
  • jest w stanie wytrwale pracować nad wytyczonym sobie zadaniem, aż je zrealizuje,
  • osiąga rezultaty, które są odpowiednie do jego uzdolnień,
  • jest w stanie tak zorganizować sobie naukę, żeby poradzić sobie ze swoimi obowiązkami,
  • postrzega naukę w szkole jako coś sensownego,
  • porządnie prowadzi swoje zeszyty,
  • ma porządek w przyborach szkolnych,
  • to, czego nauczył się w szkole wykorzystuje również poza nią.

Uczniowie, których rodzice wykazują zainteresowanie ich nauką mają większe szanse.

Pierwszoklasiści, którzy awansowali z przedszkolaka na ucznia, cieszą się ze swojej nowej roli, chcą prezentować swoje prace w domu. Sposób, w jaki zareagują na to ich rodzice, ma wpływ na kształtowanie się ich pewności siebie, poczucia własnej wartości i trwałą motywację do nauki. Jeśli początkowy zapał dziecka zostanie nagrodzony tylko umiarkowanym, powierzchownym zainteresowaniem rodziców, prawdopodobnie wkrótce osłabnie.


 

pedagog szkolny mgr Urszula Lach